Normaal zie je ze niet zo.
Je hoort ze wel eens.
In een sloot, langs de weg.
Kwakende kikkers.
Gisteren liep ik langs de sloten in het veengebied de Donkse laagten.
Op zoek naar libellen, in het riet.
Daar zitten dan, langs de slootrand, in het gras, veel kikkers.
In het zonnetje op te warmen.
Grappig is dan dat je ze echt niet ziet in het gras.
Tot ze, net voor je voeten, opspringen.
Met één grote sprong in de sloot verdwijnen.
Ploemp ...!
Onderduikers.
Maar soms kun je ze zien.
Ze zien jou ook, met hun kille ogen.
Blijven toch zitten.
En zo kun je ze 'vangen'.
Of je komt ze tegen op het fietspad.
Stil.
Bevroren beeld.
Benaderbaar.
Tot op enkele centimeters.
Tot 'floep' ...
Ze met met één sprong weer weg zijn.
Verdwenen in het gras.
Springende kwakers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten