de blaadjes
vallen al
de paddenstoelen
poppen up
de dagen
worden
korter
de tranen
van de mist
zijn af en toe
al weer
ervaarbaar
in de kilte
van de nieuwe
morgen
bijna
een jaar
voorbij
bijna
een zomer
vergleden
we drijven
langzaam aan
de winter binnen
die kale
kille dood
van leegte
troosteloze
stilte
het lichaam
knarst
de adem piept
en stokt
bij tijd
en wijlen
de geest
is moe
en vol
van doen
en vele
en vele
vragen
maar
het licht
is nog
zo warm
zo vol
van kleuren
soms
het leven
trekt
de liefde
fluistert
langs de wolken
van voorbij
kom
kom dan
en vaar mee
naar ooit
naar verder
naar voorbij
de horizon
van gisteren
geloof
geloof het
maar en geef
je over
aan wat hoger
verder
dieper
beter is
het wacht
het rust
het rijpt vast
in de nacht
als herfst
als herfst
tot later
zingt het
zonder woorden
tot morgen
zwijgt het
zacht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten