Koesterhoekje

er is

een plekje

voor verdriet

een koesterhoekje

goed verstopt

er is

haast

niemand

die het weet

of vinden kan

maar

ik bewaar

er heel voorzichtig

tedere momenten

gouden herinneringen

en glinsterende tranen

van al jaren her

er is

geen deur

ik kan er altijd

in en uit

wanneer

ik wil

wel

zijn er

kleine ramen

zodat ik steeds opnieuw

het licht van hoop

van wat nog
komen gaat

begroeten kan

het is

een mijmerplaats

een heimwee

doolhof

een ongeschreven
boekje

van een leven

van voorbij

een monument

maar niet

van steen

een warme

broedplaats

van de liefde

een stilte-oase
in de woestijn

van het leven

een ankerplaats

op volle zee

een uiterst
kwetsbaar

lijntje

naar de hemel
en weer
terug
naar elke dag