het licht
waaiert weg
de nacht
groeit aan kracht
de wind
wint bij vlagen
aan sterkte
winterkilte
treedt binnen
nestelt zich
naadloos
in hoeken en gaten
bomen
buigen
bladeren blozen
laten zich gaan
vormen
een veelkleurig
tapijt van zachte
herinneringen
de hemel
zaait zoute tranen
hecht zich geruisloos
aan lichte druppels
dauw
grijs
grijs
alles transformeert
langzaam
naar egale wijsheid
achteraf
de lichtheid
van vluchtige vlinders
en rusteloze libellen
is verdwenen
vervlogen
als zuchten
vergaan
ongezien
zo
zoals
de nacht
wacht ik
met smart
verwacht ik
met hoop
tot al het gezaaide
in een akker van rust
zich worstelend
dorstig
driftig
maar uitermate traag
een weg
worstelt
naar het licht
van een nieuwe
en eindeloze zomer
vol leven
vol liefde
vol diepte
vol zin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten