Al wekenlang zag ik foto's voorbijkomen.
Libellen.
Maar ik zag ze zelf niet.
Vorige week voor het eerst een enkele.
In het voorbijgaan.
Rusteloos.
Niet te vangen.
Tot deze week.
Toen was het raak.
Prijsschieten.
Honderden.
Massaal.
Vliegend.
Onrustig.
Maar ook in rust.
Benaderbaar.
Ze zijn zo mooi.
Zo kleurrijk.
Zo fragiel.
Hun vleugels zo transparant.
Ragfijn.
Flinterdun.
Zo breekbaar.
Als het leven.
Het zijn er te veel om in één keer te delen.
Daarom maar even per soort.
Al zijn ze niet altijd makkelijk te onderscheiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten