Gisteravond.
Om half zeven was het nog bewolkt.
Somber grijs.
Maar een kwartier later, toen ik even naar buiten keek, kleurde de lucht.
Snel de camera gepakt.
Buiten was de hemelkoepel overweldigend.
Zonnestralen in een halve waaierboog.
Gekleurd in oranjegeel.
Helaas, eer ik tussen de huizen vandaan was.
Het open veld voor me.
Nog geen vijf minuten later.
Was de meeste gloed al verdwenen.
De laatste restjes koolvuur kon ik nog meenemen.
Als aandenken.
Als herinnering.
Als bewijs van voorbij.
Het blijft imposant.
Hoe de hemel in enkele minuten.
Van kleur kan verschieten.
Hoe de grijsheid doorbroken kan worden.
Hoe de zonnestralen de onderzijde van de wolken belichten kunnen.
En om daar dan getuige van te mogen zijn.
Adembenemend.
Altijd anders.
Altijd anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten