Zaterdagmiddag toch nog een rondje gefietst. Het was droog, heel even brak de zon door het grijze wolkendek en leek een belofte te doen op meer en mooier licht. De pont van Krimpen aan de Lek genomen en via Krimpen aan den IJssel (zie vorige bericht) de fietsroute door het Loetbos gereden.
Even afgestapt om twee in de verte vliegende ijsvogels vast te leggen, maar helaas ze waren gevlogen, hoe ik ook zocht. En jammer genoeg viel het met dat licht na een poosje ook weer tegen. En de harde wind maakte het koud, erg koud. Dus toch na een kilometer of twintig maar weer op huis aan gegaan.
Wat rest zijn de silhouetten van de kale bomen uit dat Loetbos.
Ze roepen een bepaalde sfeer op, ze geven een gevoel weer.
Ze wachten op de winter, net als ik.
Want weet, de winter houdt de lente vast, verborgen achter donkere wolken.
Het blijft wel groen, het ruikt wel fris, maar er is meer, veel maar aan kleuren die het leven geven wil. De belofte ligt verankerd in het licht, alleen het duurt nog even.
Heel even maar ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten