tag:blogger.com,1999:blog-4888992784024786808.post4224654329517467625..comments2023-12-29T10:09:45.634+01:00Comments on God is in de stilte: Stille tijd (1)Anton Verweijhttp://www.blogger.com/profile/03445778043599951894noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-4888992784024786808.post-9317381879209375402011-07-04T21:18:02.299+02:002011-07-04T21:18:02.299+02:00Dag Rob, dank voor je commentaar. Dank ook voor de...Dag Rob, dank voor je commentaar. Dank ook voor de inspiratie voor deze serie over Stille tijd. Je vraag op Twitter triggerde mij vorige week. Waarbij het ook opviel hoe weinig respons je op je vraag kreeg.<br />Dat van die persoonlijke relatie met God, ja dat hoort niet echt thuis in de Katholieke kerk. In de reformatorische traditie, waar ik uit kom, ook niet echt. Daar is God meer de Heilige, min of meer afstandelijke God, die alleen in Jezus dicht bij ons is gekomen. Maar ik heb het van mijn evangelische broeders mogen leren en ik vind het ook in de Bijbel terug, dat God die relatie wil. Liefde is de vervulling van de wet. Paulus schreef erover. Jezus zei het ook. Maar ook in het Oude Testament komt het telkens terug, zie onder andere bij de wetgeving (Exodus en Deuteronomium).<br />En ja, die vaste gebeden, dat is denk ik echt iets Katholieks, ik heb er zelf niets mee. Maar, toen ik enkele jaren geleden op vakantie in Duitsland midden in de Maria-Himmelfahrt terechtkwam, vond ik het toch ook wel mooi om te zien hoe zoiets deel uitmaakt van het maatschappelijk leven, en veel mensen, inwoners en toeristen, daar eerbied voor toonden. Dat was overigens ook allemaal goed te volgen, wat betreft teksten en verwijzingen naar de Bijbel. Je merkt dan inderdaad dat je getuige bent van een eeuwenoude traditie.Anton Verweijhttps://www.blogger.com/profile/03445778043599951894noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4888992784024786808.post-8458726519367583162011-07-04T00:13:08.408+02:002011-07-04T00:13:08.408+02:00Dank Anton voor je blogs en het bevestigen van de ...Dank Anton voor je blogs en het bevestigen van de nood aan stille inkeer.<br /><br />Het blijft een bijzondere en ook wel wat vage uitdrukking, die persoonlijke relatie met de onzichtbare God want ook met mijn haarkapper heb ik een persoonlijke relatie.<br /><br />Wat je zult bedoelen is dat, tegen de verwachting van de wereld in, God toch als individu te ervaren is, en niet slechts die verre onpersoonlijke wolk in de hemel hoeft te blijven.<br /><br />Ook die moeilijke zelfverloochening, dat ben ik met je eens. Essentieel en soms beangstigend.<br /><br />“Mediteren. Contemplatie. Overpeinzing. Als je aandacht maar gericht is en niet wegglijdt.” <br /><br />Inderdaad, de levende weg van het gebed. Voor de geestelijke durvers.<br /><br />Zelf heb ik de grote vormende genade ontdekt van vaste gebeden en herhalende gebeden. Echt bijzonder, maar dat moet je leren.<br /><br />Groet!@instantypohttp://www.familyland.benoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4888992784024786808.post-57136745002488139592011-07-03T20:53:32.846+02:002011-07-03T20:53:32.846+02:00Dag Paul, dank voor je reactie. Bezig zijn met mij...Dag Paul, dank voor je reactie. Bezig zijn met mijn hoofd is ook mijn valkuil, vandaar de noodzaak om stille tijd te houden. Het bepaalt je bij jezelf, bij de tijd die voorbijvliegt, bij de wonderlijke nabijheid van de toch onzichtbare God. Door Zijn Woord, door het gebed, door je bewust te zijn van Zijn aanwezigheid en alomtegenwoordigheid.<br /><br />Dank ook Jedidja, nieuwe volger van dit blog. Daar doe ik het voor, mensen aanspreken en inspireren!<br /><br />Ik hoop dat jullie ook wat hebben aan deel 2 en 3 van deze heuse serie.Anton Verweijhttps://www.blogger.com/profile/03445778043599951894noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4888992784024786808.post-48636462447461890642011-07-02T14:30:04.919+02:002011-07-02T14:30:04.919+02:00Dank je wel voor dit mooie, helder stuk. Ik moet h...Dank je wel voor dit mooie, helder stuk. Ik moet het nog een keer lezen. Er staat zoveel in waarmee ik wat kan! ben wel benieuwd naar het vervolg.Aritha V. https://www.blogger.com/profile/05246873990952078356noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4888992784024786808.post-71267497976514520392011-07-02T13:21:30.097+02:002011-07-02T13:21:30.097+02:00Mooi, doorleefd, persoonlijk en inspirerend betoog...Mooi, doorleefd, persoonlijk en inspirerend betoog, waarvoor dank. Door al het intenetgeweld (lees: vrome polemische babbels tussen gevogelte van diverse gezindte), kun je inderdaad verdwaald raken en 'de stille tijd' gaan verzaken. Mijn worsteling is dat ik helaas vaak kies voor het hoofd en de cognitie, omdat er zoveel te leren valt en ik me vaak zo dom voel. Maar belangrijker is het voeden van het hart vanuit Zijn Geest, zodat ik me niet langer zo onnmachtig voel. En dan heb ik het nog niet eens over de wereldse zucht naar entertainment in plaats van het verlangen naar Zijn aanwezigheid. Goed dat Rob deze vraag weer eens aan de orde stelde. Ook daarvoor dank. :-) <br />Gister heb ik me werkelijk klem gebeden, vanwege de reis van mijn dochter in Frankrijk. Die liep door files drie uur uit, waardoor ze bijna strandde. Er viel zelfs een trein uit, waardoor ze om 13.00 's nachts 'in the middle of nowhere' nog in een lokale bus zat. Het je zorgen maken is zo'n vreselijke nare gewoonte van je denken. We mogen leren vertrouwen in alles en dat kan alleen maar ontstaan door het cultiveren van die andere gewoonte: de stille tijd.<br />Zo ontstaat er geloof. Rob noemt dit vaak Sola Fide. Heel mooi. Geloofsvertrouwen als gewoonte van de menselijke geest. Ik heb daarin nog een lange weg te gaan, dat bleek gister weer even. O ja, alles is goedgekomen met m.n dochter. Wie had dat nu kunnen bedenken. :-)<br /><br />Paul MillerPaul Millerhttp://www.verkenningen.blogspot.comnoreply@blogger.com