maandag 30 mei 2016
zondag 29 mei 2016
Rafelrandjes
Gisterenmiddag.
Aan het eind van een mooie, maar warme wandeling.
Op de fiets terug naar huis.
Ontvouwde zich dit lichtspel.
Boven mijn hoofd.
Ik heb het vastgelegd.
Al fietsend.
Want het fascineerde mij.
Altijd.
Steeds weer opnieuw.
Het licht.
We lopen er in.
Maar merken het vaak niet op.
Het zat alles in het licht rondom ons.
De natuur, de bomen, de dingen.
Maar als er niets verandert.
Ervaren we het al snel als gewoon.
En lopen er achteloos aan voorbij.
Pas aan de randen.
Als de wolken het licht filteren.
Boven onze hoofden.
Als er een gat in de hemel trekt.
Valt het weer op.
Zoals ook aan de randen van de nacht.
Bij zonsopgang en zonsondergang.
Als het kleuren regent.
Gaan onze ogen even open.
Staan we even stil.
Als het schemert.
Als het donkert.
Dan steken we ons kunstlicht aan.
Energiemest.
Levertraan.
Of we doen onze ogen dicht.
Sluiten ons af voor de werkelijkheid.
Nemen onze noodzakelijke rust.
Maar.
O.
Wat zijn die rafelrandjes mooi.
Die vleugjes.
Die vluchtige stralen.
In het bos van alledag.
Die gedichten van licht.
Die stille, vederlichte psalmen.
Die mijmerschilderijen aan de hemel.
Die knipoogjes van boven.
Het meanderende vormenparadijs.
Die gaten in de hemel.
zaterdag 28 mei 2016
vrijdag 27 mei 2016
Het lied van de liefde
het lied
van de liefde
is het struikel
lied van nog
niet helemaal
maar wel
vol van belofte
en potentie
het lied
van de liefde
is een fluister
dans door
de nacht
een ode
op het leven
ook al
duurt het
zo kort
donderdag 26 mei 2016
woensdag 25 mei 2016
Jonge pimpelmeesjes
Blokje om op de fiets.
Op zoek naar het licht.
Dat niet echt kwam.
Aandacht getrokken door licht tintelend gekwetter.
In een boom naast de weg.
Jonge vogels ...
Wel een stuk of tien.
Van tak naar tak.
Het was al een beetje schemerig.
Dus lastig te vangen.
Recht omhoog.
Toch een aantal gelukt.
Vol in beeld.
Jonge pimpelmeesjes.
Nog nooit eerder gezien.
Weer een primeur.
Cadeautje op de late avond.
