donderdag 31 oktober 2013
woensdag 30 oktober 2013
Dauwdicht
dauw
is een zijdezacht
lichtkleed
van ongevallen
druppels
op al wat
leeft
bewogen
door een zacht
zuchtende
wind
ontworsteld
aan de kille
nacht
ontschemerd
op de vroege
morgen
vanuit de aarde
opgeademd
vocht
dinsdag 29 oktober 2013
maandag 28 oktober 2013
zondag 27 oktober 2013
Een somber liedje
ik zou
vandaag
zo graag
een somber liedje
willen vinden
schrijven
zingen
spelen
delen
een liedje
vol gevoel
van pijn
en onnoembaar
verdriet
een liedje
melancholie
of diepe
heimwee
een liedje
om te klagen
of te vragen
naar antwoorden
die niet zullen
komen
of gewoon
een liedje
om te schreeuwen
De herfst is een beeldgedicht
de herfst
is een beeldgedicht
van de tijd
ooit
moeten wij
onze gekleurde
herinneringen
laten gaan
zaterdag 26 oktober 2013
Contradictions of life
Tja ....
Ik reed er bijna aan voorbij. Zag in een flits een bordje op een schuttingdeur staan, met het woord 'Dream'. Toch even een foto van gemaakt. Leuke naam voor een tuin ...
Toen viel mijn oog op de grendel en het hangslot. Afgesloten dus. Tuin onbereikbaar. Droom voorbij.
Het prille licht van verstaanbaarheid
er vliegt
al weer
een kloof
voorbij
op de golflengte
van onbegrip
onder
een lege hemel
van verdriet
veel
te vaak
drijven
donkere wolken
van woorden
rakelings
maar onbegrepen
voort
en verder
eenzaam
op weg
naar het eigen
gelijk
vrijdag 25 oktober 2013
Karmozijn avondrood
Bijna had ik het gemist vanavond. Gisteren was een van licht overgoten dag, maar vandaag was een grijze, sombere dag, van begin tot eind. Toen ik naar huis fietste begon de aangekondigde regen al zachtjes te druppelen. Net voor ik de laatste bocht wilde nemen, ontwaarde ik rechts van mij een heel lichte, vreemd-roze gloed aan de verre horizon.
Maar voor ik een minuut verder was, kleurde de hemel al roder en roder, zonder dat de zon zelf zichtbaar was. Binnen vijf minuten ontplooide zich een karmozijnrood schouwspel aan een gedeelte van de horizon. En doofde ook zeer snel weer uit, na nog eens vijf minuten was het weer verzwolgen door het schemerige avondgrijs.
En ik mocht even toeschouwer zijn, helemaal alleen voor mijn gevoel, geen mens of kip te zien op dat stille pad langs de molens.
Een wow-moment ...
